Lára Bryndís Eggertsdóttir

Einhvern veginn hugsa ég ekki um Danmörku sem rokrassgat, en þó verður að segjast að einhvern veginn snúast vindmyllurnar. Það var svo hvasst í dag að tré hafa verið á fleygiferð um allt land, trampólín í veg fyrir lestina milli Horsens og Árósa (ég var ekki í henni), takmörkuð umferð um stóru brýrnar og svo framvegis. Ég hélt auðvitað að þetta gæti ekki verið svo slæmt, skellti Heklu í hjólavagninn og hjólaði af stað í ræktina. Hafði sem betur fer vit á því að fara aðra leið svo ég væri ekki á berangri uppi á háhæðinni (þar sem heitir Blæsbjergvej = rokrassgatsvegur), rétt dreif á móti vindi og var skíthrædd um að vagninn færi á flug í verstu hviðunum. En sem betur fer er Hekla búin að borða svo mikinn graut síðustu daga að hún er ágætis kjölfesta fyrir vagninn . Ljósi punkturinn er sá að ég þurfti ekki að hjóla heim, meðvindurinn sá til þess .

Það á hins vegar að vera sól og sumar á morgun og ábyggilega brjálæðislega góð illgresisspretta. Vonandi fer limgerðið hjá okkur bráðum að laufgast almennilega svo að ég sjái ekki hvað nágrannarnir eru duglegir í görðunum, apríl rétt byrjaður og við erum strax að tapa baráttunni við illgresið. Ég kættist reyndar í dag yfir illgresisupprætingarkæruleysi, það er nefnilega þannig að utan við limgerðið með fram götunni er ca. 50 cm rönd af einhverju sem á eiginlega bara að vera sandur, en í okkar tilfelli er það aðallega illgresi. Það sem hefur bjargað okkur síðustu tvö sumur er að þessi ræma er reglulega grafin upp til að leggja ljósleiðara og þvíumlíkt, reyndar er alltaf tekið fram að vinnusvæðinu verði "skilað í sama ástandi" en ég hef ekkert verið að standa í því að kvarta yfir að allir fínu njólarnir, brenninetlurnar og fíflarnir séu horfnir og bara eintómur sandur í staðinn. En þessi ljóta illgresissandræma er bara fyrir framan 4 fyrstu húsin hvorum megin í götunni, rest er malbikað (og alltaf nýmalbikað því það er alltaf verið að grafa það upp og skila "í sama ástandi") og í dag kom bréf frá "Lindeparkens ejerforening" þar sem kom fram að á aðalfundinum í næstu viku verði lögð fram tillaga um að ómalbikuðu gangstéttirnar/drulluræmurnar "istandsættes til samme æstetiske og kvalitetsmæssige niveau som í den øvre del af gaden". Sem sagt, af því að arfaröndin okkar er svo ljót og illa hirt þá á að malbika allt draslið (af fagurfræðilegum ástæðum), JIBBÝÝÝ!!! .

Hekla Sigríður er dugleg stelpa, skríður um stofugólfið, leikur sér með dótið hans stóra bróður, borðar graut og er svakalega mikið krútt.

Eftir lungnabólgustuðið í janúar þá rifjaði ég aðeins upp orgelhæfileikana og spilaði á þrennum tónleikum á vegum tónlistarháskólans (já ég er í svona líka bullandi barneignaleyfi). Á hverju ári taka orgelleikarar og blásarar höndum saman og spila eitthvað skemmtilegt og kennarinn minn hringdi milli jóla og nýárs til að bjóða mér að vera með í BrassOrganic 2011.

Það hljómaði prýðilega. Glansinn fór reyndar af þegar kom í ljós (talsvert seinna) að fyrir utan tónleika í Árósum þá voru líka tónleikar í Thisted og Hjørring, en það eru tveir mestu útnárar Norður-Jótlands. Vikuna fyrir tónleikatörnina voru æfingar í Árósum, Ágúst var sem betur fer í fríi þá viku svo hann gat séð um krúttin á meðan ég skrapp að spila. Hins vegar heitir það ekki að "skreppa" þegar maður fer til Thisted og Hjørring svo ég þurfti auðvitað að taka brjóstabarnið með. Hekla skemmti sér sem betur fer hið besta og var alveg sátt við að láta organista og blásara halda á sér rétt á meðan mamman var að spila. Það var aðeins flóknara að græja Ágúst Ísleif meðan ég spilaði í Hjørring því Ágúst stakk af til Barcelona á læknanámskeið svo Ísleifur fékk að gista hjá Antoni vini sínum, ég var nefnilega ekki væntanleg heim fyrr en um 1-leytið. Gott að Heklurófan var ekki komin í neina ákveðna svefnrútínu á þessum tíma og var alveg til í að sofa bara þegar henni var sagt að gera það!

Næsta stóra mál ársins 2011 var/er ungbarnaspikið á Heklu, eða öllu heldur vöntun á slíku, svo og kúkableiurnar hennar, eða öllu heldur vöntun á kúkableium. Hún var meðalbarn þegar hún fæddist (í lengd og þyngd, ekki dásamlegheitum því þar skorar hún langt yfir meðallagi) en hefur síðan dregist jafnt og þétt aftur úr í þyngd og er undir eftirliti vegna þess. Aftur á móti hefur hún hér um bil lafað í meðaltalinu í lengd. Síðan gerðist það líka fyrir jól að hún hætti eiginlega að gera stórt í bleiuna (10-14 daga fresti) og læknar fóru líka að skoða þau mál. Að lokum var ákveðið að ef hún færi ekki að taka við sér í sprettunni þá þyrfti að láta sérfræðinga kíkja á hana. Það varð úr að við mæðgur lögðumst inn á barnadeildina í Randers í byrjun mars. Einhver kynni að halda að við hefðum getað skoppað yfir götuna og farið á spítalann í Horsens, en neinei, þar er engin barnadeild heldur tilheyrum við barnadeildinni í Randers sem er næsti stórbær fyrir norðan Árósa og tekur 2 tíma að komast þangað með strætó/lest/strætó! Eftir tvo daga af stanslausum vigtunum og skoðunum vorum við sendar heim aftur jafnheilbrigðar og þegar við komum. Læknarnir klóruðu sér bara í kollinum yfir Heklu sem brosti, skríkti og spriklaði með mjóu lærunum sínum og hló bara að kjánalegum vaxtarkúrfum. Það eina sem mönnum datt í hug (annað en að hún sé bara ákaflega grönn að eðlisfari) var að það gæti verið eitthvað samhengi milli hægðatregðunnar og hægrar sprettu og hún fær núna mixtúru sem ýtir aðeins við starfseminni í neðra svo hún er duglegri að skila af sér. Síðan verður bara fylgst með henni áfram.

Svo má geta þess að Ágúst Ísleifur er orðinn stór strákur sem hjólar á tvíhjóli (jafnvægishjóli), notar ekki snuð nema á nóttunni og sefur ekki lengur í rimlarúmi heldur í svakalega flottri koju sem ég keypti handa þeim systkinum (Ágúst Ísleifur er á neðri hæðinni enn sem komið er og bangsarnir á efri hæðinni). Kojuna keypti ég notaða í Árósum á dandalagóðu verði og hún getur líka staðið sem tvö barnarúm 150x70. Hann þekkir líka tölustafina og fullt af bókstöfum. En kann hann að pissa í kopp? Onei....

Þessi stúlka ber af öðrum í yndisþokka:

Hallveig og Ágúst Ísleifur í hrókasamræðum yfir heitu jólasúkkulaði:

Ísleifur alsæll með lestirnar sem hann fékk frá ömmu Guðnýju:

Jólasettið hennar Heklu, amma Guðný prjónaði peysuna, hosurnar og húfu á Ágúst Ísleif (búið að skipta um lit á tölum og borða) og bætti svo við kjól handa litlu systur:

Ég hef ekki náð andanum undanfarið en núna er loksins smá slökun. Jólin voru auðvitað svaaaka stuð með afa og ömmu og Hallveigu frænku, ég stóð vaktina "bak við eldavélina" og við átum á okkur hvert gatið á fætur öðru. Að sjálfsögðu þurfti ég að leggjast með tærnar upp í loft til að jafna mig þegar stóðið var farið og var ósköp fegin að senda Ágúst Ísleif til dagmömmunnar á meðan . Sú sæla entist þó ekki lengi því stráksi fékk lungnabólgu og átti hriiiiiikalega bágt greyið og hafði allt á hornum sér. Hann var til skiptis hálfrænulaus með háan hita eða þá heldur hressari eftir að hann fékk stíl, nógu hress til að gala og góla og kvarta yfir því hvað honum leið illa. Stundum vissi ég hreinlega ekki hvort var skárra að gefa honum stíl eða bara hafa hann rænulausan uppi í rúmi... Læknisferðir á miðvikudag (út af ÁÍ) og föstudag (út af Heklu) voru ævintýralegar, ég þurfti náttúrulega að drösla þeim báðum með mér og í fyrri ferðinni öskraði Ágúst Ísleifur út í eitt á biðstofunni og í seinni ferðinni (þegar hann var orðinn hressari og líka mátulega langt frá því að hann fékk stíl) hljóp hann um allt snaróður úff. Uppeldið fór algjörlega til fj...ans meðan á veikindunum stóð, ég lét allt eftir honum til að halda honum ó-öskrandi þannig að þegar hann var orðinn frískur hélt hann samt áfram að orga t.d. "meiji úís" (meiri rúsínur, það eina sem hann fékkst til að borða þegar hann var veikastur) og "hovvvva" (horfa á teiknimynd). Pabbinn var því miður ekki alveg nógu mikið heima og gisti í Odense eina nótt vegna námskeiðs, það var skrautleg nótt. Sem betur fer  er Ágúst Ísleifur núna kominn aftur til Selmu dagmömmu (organdi "eih Seeeehmu" að sjálfsögðu) og fer vonandi að rifjast upp fyrir honum hvað hann er í raun ljúfur og góður drengur .

Hekla veiktist líka, fékk slæman hósta og hita og ég var skíthrædd um að hún væri líka að fá lungnabólgu en læknir dæmdi hana með venjulega kvefpest. Hún er enn hálftuskuleg með hósta og hor en öll að koma til. Hún var vigtuð og skoðuð vegna kúkaleysis í leiðinni, hún er nefnilega lítið fyrir það að gera í bleiuna og meðaltalið er komið í 13 daga. Svo þyngist hún alls ekki nóg samkvæmt stöðlum, fylgir engum kúrfum nema sinni eigin sem er heldur flöt og ekki komið nema 1.15kg frá fæðingu, það þykir ekki fínt í samanburði við búttuð Michelin-börn. Hún verður í eftirliti áfram þó að ekki sé farið að grípa til neinna aðgerða.

Já eins og fram hefur komið eru blessuð börnin TVÖ en bara pláss fyrir EITT í barnavagninum. Það getur skapað vandamál (t.d. Ágúst Ísleifur að henda sér organdi í götuna af því að hann vill ekki labba) og ég hef verið að klóra mér í kollinum. Komst að þeirri niðurstöðu að best væri að kaupa systkinapall sem Ágúst Ísleifur getur staðið á og rúllað með, ætlaði að splæsa í einn notaðan á heilar töttöguogfimmkrónurdanskar til reynslu en úpps skyndilega var ég búin að kaupa Phil&Teds systkinakerru í staðinn. Það tók eiginlega steininn úr þegar ég fór með þau til læknisins á miðvikudaginn, Ágúst Ísleifur organdi í kerrunni, Hekla í sjalinu og frekar erfitt að halda á Sleibba líka til að hugga hann, taka þá Heklu úr sjalinu, setja hana í vagninn í staðinn, æ þá fer hún að góla etc etc. Ég gekk semsagt frá kaupum á kerru þegar ég kom heim úr læknisferðinni  Því miður kom hún ekki í hús fyrr en á meðan ég var hjá lækninum á föstudaginn (keypti notaða og eigandinn átti leið hjá) svo hún var ekki vígð fyrr en í morgun þegar ég trillaði systkinunum til Selmu, Ágúst Ísleifur í hásæti ofan á og Hekla Sigríður kúrandi í "skottinu". Kerran er ekki fyrirferðarmeiri en venjuleg eins-barns-kerra og ekkert mál að fara í strætó og hvert sem manni sýnist, jibbíjeij . Pabbinn er aðeins skeptískur á hversu NAUÐSYNLEGT hafi verið að kaupa enn eina græjuna inn á heimilið, en ég leysti það mál með því að kaupa kerruna meðan hann var á námskeiðinu í Odense . Myndir síðar.