Göngulag Grísleifs og karamellutertan

Ágúst Ísleifur varð 16 mánaða í gær (en ekki 15 mánaða eins og móðir hans hélt) og er rétt eins og þegar hann varð 15 mánaða (eða 14 mánaða eins og móðir hans hélt) ekki farinn að labba sjálfur af viti þó að hann geti tekið nokkuð mörg skref sjálfur frá pabba til mömmu eða öfugt. Jafnvægið stríðir honum, hann hlunkast til skiptis niður á hné og bossa, gott að það er ekki hátt fall.

En húsið fylltist óvænt af gestum í gær. Ágúst stakk því að mér fyrir hádegi hvort ég vildi ekki baka köku með kaffinu. Jújú. Kannski einhverja rosa góða. Jújú. Kannski hafa hana tilbúna kl. 3. jújú. Og ég fann uppskrift að svaaaðalega girnilegri karamellutertu og kl. 3 var hún tilbúin og ég byrjaði að leggja á borð. Hringdi þá ekki dyrabjallan alveg óvænt og úti stóð Kibba (Kristbjörg Clausen Langholtskórdama og fyrrum Horsensbúi) sem var bara á rúntinum eftir að hafa verið á ársfundi norrænna nótnavarða. Ég var heldur betur hlessa og sagði að hún hitti aldeilis vel á og bætti einum diski á borðið. Svo settumst við Ágústarnir og Kibba við kökuát, en þá hringdi dyrabjallan aftur og þar var mætt Kristín Sigríður (fyrrverandi Horsensbúi og ein af mörgum tilvonandi tengdamæðrum Ágústar Ísleifs) og ég varð enn þá meira hissa, en Ágúst var ekkert hissa. Það kom í ljós að Ágúst og Kristín höfðu leynimakkað um heimsóknina (hún var mætt til DK til að útskrifast frá Háskólanum í Árósum) og Ágúst gabbað mig til að baka þrusukaramellutertu (ég var nú frekar auðgöbbuð í þeim efnum) en Kibba var svo ljónheppin að labba inn í mitt gabb og miðja tertu, alveg brill. Það eina sem klikkaði í öllu gabbinu var að fá mig til að fara úr garðvinnugallanum og í eitthvað huggulegra...

Eini gallinn við að fá svona marga gesti í karamellutertuna var að hún kláraðist (reyndar ekki fyrr en í morgun), en það þýðir bara að ég verð að baka nýja, spennandi hverjir koma í heimsókn þá

Og að lokum, hver er mesta krúttið?

Alveg eins gott að halda þessu áfram...

Þau stórtíðindu urðu í Lindeparken síðasta laugardag að húsfreyjan varð þrítug. Vegna einangrunar í Horsens hétu báðir afmælisgestirnir Ágúst. Þeir sem ég þekk(t)i í Horsens eru annaðhvort fluttir til Íslands eða stálust í heimsókn þangað akkúrat meðan ég átti afmæli, hnuss. En við héldum bara fjölskylduboð í staðinn, elduðum dýrindis önd og höfðum það huggulegt. Síðan hefur verið haustfrí í skólanum síðustu viku og ég hef legið með tærnar upp í loft að lesa afmælisgjafir. Tengdapabbi sendi mér Litlu stúlkuna með eldspýturnar eða hvað hún nú heitir eftir Stieg Larsson og Ágúst gaf mér (m.a.) Karla sem hata konur eftir sama höfund (kannski svolítið villandi skilaboð að fá svoleiðis bók frá eiginmanninum? ). Tengdamamma prjónamaskína sendi ullarpils OG peysu OG kraga, allt rosa flott, pabbi samdi heilan lofsöng (grínlaust, kvæði sem fer upp á vegg ) og mamma ætlar að gefa mér nördahlaupa-gps-púlsmæli sem er á leiðinni í pósti. Hallveig systir Ágústar er snargalin og er búin að senda TVO pakka! Konfekt og gæjaföt á litla kút í fyrstu atrennu og svo pæjuhúfu í töku tvö, geri aðrir betur! En það hlýtur að vera hálfgert ellimerki að ég fæ hálfgert samviskubit yfir að fólk sé að eyða peningum í gjafir handa mér, ég man ekki betur en að hingað til hafi ég ekkert kippt mér upp við svoleiðis...

Önnur stórtíðindi á heimilinu eru að við erum búin að eignast vídjóvél. Það er ekki erfitt að giska á hvað er uppáhaldsmyndefnið, vinir og ættingjar eiga eftir að sitja í súpunni og neyðast til að horfa á ENDALAUS myndbönd af Ágústi Ísleifi að bora í nefið, Ágústi Ísleifi að segja dadada, Ágústi Ísleifi að detta á rassinn etc., allt óritskoðað, óklippt og óstytt.

Jólahaldið: Við verðum í Horsens um jólin, tengdapabbi og tengdamamma og Hallveig systir Ágústar verða hjá okkur og kannski pabbi líka (mamma verður í Þýskalandi hjá Elínu að taka á móti þriðja krúttinu þar á bæ), Hans bróðir Ágústar (sem býr í Þýskalandi) kemur í skreppitúr fyrir jól, reyndar ekki enn þá ljóst hvort hann nær að hitta foreldrana og Hallveigu. Ég ætlaði að koma til Íslands fyrir jól og spila jólasöngvana í Langholtskirkju en gugnaði loksins á því í gær. Kem þá ekkert fyrr en í febrúar þegar ég spila Pétur og úlfinn á orgel í Langholtskirkju!

Nú er þetta orðið gott og Barnaby að fara að byrja í danska sjónvarpinu (nei, við eigum ekki sjónvarp, en það má alveg laumast til að horfa á eina og eina mynd á netinu).

Skýrsla haustsins

Nú eftir þessa góðu Íslandsdvöl í þrjá mánuði komum við mæðgin aftur til Íslands 31. ágúst. Ágústarnir voru glaðir að hittast á brautarstöðinni (ég dröslaði öllum farangrinum ein til Horsens og er býsna stolt af því).

Ég spændi beint í skólann í Árósum daginn eftir, fór inn á 3. og síðasta ár í BA-námi í kirkjutónlist/orgeli. Tek lest til Árósa ca. 4x í viku, lestarferðin er hálftími, 10 mín. að hjóla út á stöð og svo tæpar 10 að labba í skólann frá brautarstöðinni í Árósum. Fögin sem ég er í: Orgel (Ulrik Spang-Hanssen og Lars Colding Wolf), kirkjuspil/litúrgískur orgelleikur (Kristian Krogsø), kórstjórn (Carsten Seyer-Hansen og Søren Kinch-Hansen), musikforståelse (tónlistarsöguhrærigrautur), hljómfræði og arbejdsmarkedskundskab (atvinnumarkaðsfræði?). Ég var líka í tónheyrn en var rekin vegna ofkunnáttu.

Ágúst tók síðustu fjórar feðraorlofsvikurnar í september og sá um aðlögun fyrir Ágúst Ísleif hjá dagmömmu. Stráksi byrjaði um miðjan mánuðinn hjá Selmu dagmömmu sem býr í sömu götu og við og er alsæll þar. Var bara stutt fyrstu dagana en kippti sér síðan ekkert upp við að vera til kl. 3. Nokkrir morgnar voru erfiðir, eftir að hann fattaði að hann væri SKILINN EFTIR Í LANGAN TÍMA og þangað til að hann fattaði að það væri bara í góðu lagi, hann kvartaði í ca. 2 mínútur þessa morgna. En núna er hann kátur að mæta og má ekkert vera að því að kyssa mömmu bless heldur skríður á fullri ferð inn í dótaherbergi.

Ágúst Ísleifur fór loksins að skríða almennilega á hnjánum í september og svo er hann farinn að geta gengið nokkurn veginn óstuddur núna, en ekki nema hann sé gabbaður til þess, lætur sig síga virðulega á bossann ef hann fattar að það er enginn að halda í hann. En hann bætir gangleysið upp með hjólreiðum, þykir mjög fær miðað við aldur á hjólinu og spænir fram og til baka alla götuna, fer bráðum að senda hann einan til dagmömmunnar á morgnana.

Svo kom að því sem allir hafa beðið eftir - hárið fauk!

Fyrir:

    

Eftir:

Stiklur frá sumrinu

1. kafli - sumarbústaðurinn

Við eigum þessa fínu sumarhöll í Fljótshlíðinni, hér erum við í viðhaldsferð þrír Ágústar og ég. Ég var ekki með málningargalla með mér svo það voru bara risastórar pollabuxur að neðan og EKKERT að ofan (en veðrið var gott svo það gerði lítið til).

Ágúst Ísleifur skemmti sér í hjólbörunum.

Afi Ágúst er nú eiginlega aðalmaðurinn í sumarbústaðamálum.

Ég var sem sagt í allt sumar á Íslandi en Ágúst kom tvisvar sinnum. Hér er hann búinn að pakka fyrir brottför frá Íslandi í seinna skiptið:

Ég var meira og minna í allt sumar í Barmahlíðinni, Selma og Vala komu líka seinni part sumars og Eggert afi var svo ljónheppinn að fá að passa öll barnabörnin í einu og troða þeim aftur í einn bíl.

Barnabarnagengið er væri líka flott í auglýsingu fyrir 66°norður.