Ágúst Ísleifur eignaðist nýja vini

Fyrsti mömmugengishittingurinn var í dag (sbr. fyrri færslu um að hjúkkur komi mæðrum saman í mödregrupper).  Strákarnir voru kátir að kynnast og fóru í gubbukeppni.  Frederik (lengst til vinstri) stóð sig vel og er eins og sést með spýjuna á neðri vörinni, en varð þó að lúta í lægra haldi fyrir Otto (lengst til hægri) sem var mun öflugri, bæði í magni og fjölda atrenna.  Frederik fékk samt bónusstig fyrir að reyna að líkja eftir Agli Skallagrímssyni, hann miðaði upp í son minn en dreif því miður ekki.  Skemmst er síðan frá því að segja að Ágúst Ísleifur skíttapaði með aðeins einni gusu.  Fjórði pilturinn, Ásgeir Elí (íslenskur eins og nafnið ber með sér), var farinn þegar keppnin var háð og fær því engin stig.  Hann átti samt góða spretti í orgkeppninni.

Det er så gammen at synge sammen

Eða það finnst Dönunum allavegana, samsöngur á nærri öllum tónleikum sem ég hef farið á og messusöngurinn svakalegur síðasta sunnudag.  Svo spilaði ég í brúðkaupum í dag þar sem var ekkert kjaftæðis ónlí lov og jesterdei heldur "bara" fjórir feitir sálmar úr sálmabókinni í almennum söng, sá stysti ekki nema 5 vers en lengsti 10.  Og í uppáhaldsbrúðkaupssálmnum þeirra er einmitt þessi staðhæfing að það sé svo gammen at synge sammen, og það í hverju einasta versi (og já nóg af versunum).

Rifjast þá upp fyrir mér brúðkaup eitt sem ég spilaði í á Íslandi, brúðguminn hringdi og ræddi tónlistarval, sagði að presturinn vildi endilega hafa einhvern sálm og ok ef ég bara veldi sálm og spilaði.  Ég spurði hvort hann/þau hefðu enga skoðun og reyndi eitthvað að ræða málin, enginn áhugi á þeim bæ, "þú bara velur eitthvað og málið er dautt".  Mér var skapi næst að rukka tvöfalt út af pirringi... 

Við Ágúst erum kannski obbolitlir Danir í okkur hvað sönggleðina snertir, t.d. þegar við horfðum á konunglega brúðkaupið í vor (æ hvor prinsinn var það) sungum við hástöfum með, textinn var að sjálfsögðu á skjánum til heimabrúks.  Saknaði nú skjátexta þegar ég fylgdist með jarðarför Sigurbjörns biskups í dag, ekki heldur ómerkilegir textar þar á ferð, meira og minna allt sálmar eftir hann.  Það held ég nú að sálmabókin væri fátæklegri ef hans hefði ekki notið við.  Svo ekki sé minnst á lögin hans Þorkels við marga sálmana, margir margir gullmolar.

Og já var að finna brettið á hjólið, en það er á efstu hillu og ég get ekki teygt mig upp með stráksa í sjalinu, og braut á mér tánögl við að bauka inn í geymslu, en það er ekki í frásögur færandi.  Ég lenti reyndar í þeim ósóma að hjóla heim á hjólinu hans Ágústar í dag og það var aaaagalegt.  Ágúst fór nefnilega heim á mínu hjóli með Ágúst Ísleif í hjólavagninum og skildi mig eftir í súpunni (að spila brullaupin) með hans hjól með alltof háum hnakki og ónýtum gírum!  Hefur ábyggilega verið kómískt að horfa á mig reyna að hjóla standandi í fáránlega lágum gír, reyndi líka að sitja á hnakknum og teygja mig niður á pedalana með því að vagga mér svolítið...  Kannski ég fari líka að reyna að laga gírana og já hugsanlega að setja frambretti á BÆÐI hjólin (það var rigning í dag).  Er svo að íhuga mjög sterklega að splæsa í aukafestingu fyrir hjólavagninn á Ágústarhjól svo ég lendi ekki svona ósköpum.

Hætt að röfla um söng og hjól, set í staðinn inn gamlar jólamyndir, andlegur undirbúningur fyrir jólaheimferðina.  Hér eru Haukur og Ágúst að taka samtímis upp jólagjöfina hvor frá öðrum, sömu bókina eftir Hugleik Dagsson.

Hallveig og Ágúst þvílíkt ánægð með jólabúðinginn

Húsmóðirin á Sjafnargötunni bísperrt í jólakjólnum og demantasokkabuxunum.  Þess má til gamans geta að fólk var byrjað fyrir jól að pota í magann á mér og þykjast sjá móta fyrir Ágústi Ísleifi.  Mér finnst hann nú ekki sjást vel á þessari mynd, en það getur alveg verið að ég hafi haldið maganum inni...

Vííí!!!! Verðum á Íslandi um jólin!!!

Ágúst datt í lukkupottinn og fékk frí um jólin  og við bókuðum flugin í hvelli, ég kem 13. desember og Ágúst 21., förum svo saman hjem igen 29. des.  Það verður ábyggilega mikið stuð á Íslandi því þær systur Selma og Vala ætla að halda uppi fjöri og passa litla frænda sinn .  Ég nota að sjálfsögðu ferðina og spila á Jólasöngvunum með Kór Langholtskirkju og í miðnæturmessu á aðfangadagskvöld að ævafornum sið.

Og svo erum við barasta líka á heimleið í nóvember að halda orgeltónleika, Jónsi heimtaði "hjóna-orgeltónleika" en spurning hvort náist að þjálfa Ágúst Ísleif svo þetta geti orðið fjölskyldutónleikar .  9. nóvember kl. 20, setja það í dagbækurnar.

Svo er reyndar best að ég fari að drösla okkur mæðginum niður í bæ að undirbúa sosum eins og tvö brúðkaup í Klosterkirken á morgun, ég er gjörsamlega að raða inn giggunum (bíddunúvið er ég ekki í fæðingarorlofi?).

Stundum kemur slóðaskapurinn í bakið á manni

en stundum kemur hann líka bara beint in jor feis.  Ágúst var búinn að biðja mig um að finna frambrettið á hjólið mitt (hann notaði það þangað til ég púslaði hans saman fyrir skemmstu) en ég var of löt til að leita almennilega.  Svo ákvað ég að besta leiðin til að svæfa drenginn og skemmta sjálfri mér í leiðinni væri að fara í laaaangan hjólatúr, en það kom steypiregn, og vatnið óx og óx.  Ekkert bretti - bunan í andlitið.  Og sofnaði drengurinn? Jújú, eftir 51 mínútu.  Og vaknaði þegar við komum heim 10 mínútum síðar aaaaaaarrrrrggggg.....

Foreldraeðlið lætur ekki að sér hæða

Einu sinni þegar Selma var oggupons kom Elín stormandi út af baðherberginu að springa úr stolti með eyrnapinna: "Viltu sjá!" 

Ég skildi ekki hvað var svona heillandi við eyrnamerg litlu frænkunnar (hélt reyndar fyrst að uppruninn væri í eyrum systur minnar, sá misskilningur var leiðréttur), en nú hef ég séð ljósið.  Ég var nefnilega þvílíkt lukkuleg þegar ég skóf í fyrsta sinn úr eyrum Ágústar Ísleifs, alveg í skýjunum yfir "dugnaðinum" í framleiðslunni.  Mér finnst nefnilega allt æðisleg sem viðkemur syninum.  "Nei sko þetta líka fína kusk milli tánna, mikið er það yndislegt".  Og feitukallaroparnir og önnur búkhljóð hljóma að sjálfsögðu eins og englasöngur í mínum eyrum.  Svo ekki sé minnst á hrósin sem drengurinn fær fyrir afköstin þegar er skipt á bleiu...

Svona er náttúran klók að sjá til þess að foreldrarnir nenni örugglega að hugsa um barnið sitt

En stundum er maður svolítið mæðulegur þrátt fyrir góða umönnun.

Messimess, skoppiskopp, hjólihjól

Brá mér til Árósa að spila messuna góðu í gær, tók tvo Ágústa með, annan sísvangan mömmustrák og hinn til að passa þennan sísvanga.  Spilaði eins og ég hefði aldrei gert annað en að spila í dönskum messum, ekkert svo agalegt að spila á útlensku.

Síðan vorum við komin í svo góðan hákristilegan gír  að Ágúst tók fram tvöfaldan disk með gregorssöng sem hljómaði meira og minna restina af deginum nema rétt á meðan við horfðum á dásamlega steikta grínmynd um mexíkóskan munk (hljómar illa...), Nacho Libre.

Sem minnir mig á það, einhvern veginn tókst mér að steingleyma að taka mynd af Ágústi í munkakufli, nebla af því að Horsens er aðalpleisið þá var heilmikil miðaldahátíð um helgina og karlaraddirnar úr kór Klausturkirkjunnar (sem Ágúst er í) fóru á kostum sem miðaldamunkar i gregorssöng.  Bærinn var troooðfullur af fólki alla helgina, skemmtidagskrá og sölubásar og allir klæddir í miðaldaföt.  Hátíðin er árviss viðburður og greinilega margir búnir að koma sér upp viðeigandi galla.

Dagskráin hjá okkur mæðginum verður sífellt stífari, byrjuðum í mor/barn leikfimissprikli í morgun.  Það fer þannig fram að Ágúst Ísleifur liggur á gólfinu og spriklar eins og hann er vanur, en ég spriklaði eftur settum leikfimisreglum.  Stráksi fékk reyndar að liggja á fína leikteppinu hjá vinkonu sinni Steindísi Elínu og þau gerðu heiðarlegar tilraunir til að sparka og pota í hvort annað (aðallega SE, hún er nefnilega stærri).  Síðan gerðu smábörnin æfingar á boltum meðan mömmurnar hvíldu sig (já jæja verð að viðurkenna að börnin þurftu smá hjálp).

Ég er alltaf með stórkostlega stærðarkomplexa fyrir hönd sonar míns og ég var stórkostlega montin að ÁÍ skyldi ekki vera minnstur í leikfiminni!  En síðan er æsispennandi, var að fá bréf um mödregruppe sem heimsóknarhjúkkurnar sjá um að planta manni í, og minns er barasta elstur! Mjög spennandi hvort hann verði stærstur... 

Síðan get ég ekki hætt að dásama nýja hjólavagninn, geggjað að komast út að hjóla með Ágúst Ísleif í eftirdragi og dásamlega fljótlegt og þægilegt að komast á milli staða.  Og það fer svo vel um hann liggjandi í bílstólnum góða að ég læt mér ekki detta í hug að hafa samviskubit þegar ég prófa að fara í lengri túra með hann .  Búið að koma inn svo miklum ergónómískum fræðum hjá mér, óhollt að sitja lengi í keng í bílstól etc.