Og leiðin liggur enn niður á við...

Velgengnikenningin mín er eitthvað að klikka, ég er nefnilega enn þá óheppin.  Hrundi af hjólinu á hjólaæfingu í gær, missti stjórn á mér (og hjólinu) í beygju uppi í Heiðmörk og lenti á tré.  Reyni að kenna lélegum bremsupúðum um, virka ekki í frosti.  Krambúlerað hné en mér tókst samt að hjóla heim (í boði vinstri fótar og Hauks sem ýtti á eftir).

En ég luma á miklu skemmtilegri sögu af mér að detta á tré í Heiðmörk, þegar ég náði ekki beygjunni á gönguskíðum (engar bremsur) og lenti á litlu grenitré alveg eins og í teiknimyndum, hendur og fætur sitt hvorum megin við tré og svo lá ég bara föst í skafli máttlaus af hlátri, það var nú gaman.  Gott að ég var betur klædd en þetta:

Það lenda þó fleiri í hremmingum en ég á gönguskíðum, þessir skíðasveinar ætluðu að næla sér í tré í Kópavogshluta Heiðmerkur en hittu fyrir bæjarstjórann. 

En svona er skíðafærið samt þessa dagana: