Skírnarferðin góða

Föstudaginn 29. október þegar Hekla Sigríður var 3 1/2 viku gömul var kominn tími til að fara með hana í pílagrímsferð til Íslands. Það var lítið mál að fara með tvö börn, Hekla kúrði meira og minna í sjalinu alla leið og síðan biðu amma Guðný og afi Ágúst spennt í Keflavík að taka á móti barnabörnunum (og foreldrum þeirra). Síðan biðu fleiri spenntir í Barmahlíðinni og ættin sameinaðist í aðdáun á nýja krúttinu, vöffluáti og kjötsúpuáti.

Amma Sigga er ánægð með nöfnu sína:

Afi Ágúst í hrókasamræðum við afastelpuna:

Ákaflega gott að kúra hjá ömmu G, og ekki spillir hvað þær eru klæddar flott í stíl. Takið eftir myndinni af Ágústi Ísleifi nýfæddum í baksýn!

Laugardagurinn fór í túrbó-skírnarveisluundirbúning sem hófst með svaaakalegri Bónusferð og lauk með skírnartertuskreytingu, en Dedda frænka galdraði fram nafn skírnarbarnsins ásamt glæsilegu eldfjalli. Því miður fórst fyrir að ná tertunni á mynd!!!!

Einn liður í undirbúningnum var að láta Ágúst Ísleif máta sparifötin:

Vestið fékk hann í eins árs afmælisgjöf frá Huldu og það passar enn þá ljómandi vel á hann. Þess má til gamans geta að í baksýn glittir í hjólreiðabikara móðurinnar , ég á enn eftir að koma þeim til Danmerkur.

Stúlkan var skírð við messu í Hallgrímskirkju og Heklu var pakkað niður í bílstól til að komast þangað.

 Ömmurnar og Haukur voru skírnarvottar og amma Sigríður hélt á nöfnu sinni undir skírn.

Síðan kúrði stelpan nýskírð og vatnsgreidd í ömmufangi og mömmufangi. 

      

Sr. Jón Dalbú skírði, og ég fæ ekki betur séð en hann sé nokkuð ánægður með dagsverkið. 

Ágúst Ísleifur er klárlega flottasti stóribróðirinn. Takið eftir púðanum í baksýn, hann saumaði ég fyrir ca. 80 árum í handavinnu í Digranesskóla. Eigin hönnun og að sjálfsögðu húsnúmerið 45 eins og í Fögrubrekkunni í gamla daga.