Lokaferð Leiðsöguskólans og verkefni handa ykkur

Nú er komið að lokahnykknum í gönguleiðsögninni, 5 daga gönguferð um Vesturland:

Fer í fyrramálið og kem aftur á sunnudagskvöld.  Verið að tékka hvort við höfum lært eitthvað í vetur.

En á meðan er komið að æsispennandi verkefni fyrir ykkur dyggu lesendur! Þið eigið að gjöra svo vel að kvitta fyrir ykkur og viðurkenna hver þið eruð.  Þið megið ráða hvort þið kommenterið við þessa færslu eða í gestabókina neðst á síðunni.  Það er nokkuð frjálst hvað þið skrifið en hér eru nokkrar tillögur svona til að koma ykkur af stað:

"Hæ ég heiti XX og les alltaf bloggið þitt af því að ég veit að þú verður svo reið ef þú kemst að því að ég geri það ekki"

"Sæl Lára, ég heiti XX og þekki þig nú ekki neitt en les alltaf bloggið þitt og þú hefur smátt og smátt orðið fyrirmynd mín í lífinu"

"Lára mín, ég les nú bara bloggið þitt af því að ég er mamma þín"

"Þetta er XX, ég vildi að ég gæti sloppið við að lesa bloggið þitt en það er bara einhver vírus í tölvunni sem gerir það að verkum að bloggsíðan þín poppar upp hjá mér á hverjum degi, helv.. vesen"

48:15

Héðan í frá megið þið kalla mig "Lára 48:15", var að setja nýtt og glæsilegt met á Esjuna! Bætti reyndar gamla metið um korter og hélt að ég hefði bara verið ágætlega spræk þá, það var fyrir 5 árum og löngu áður en ég fór að æfa hjólreiðar eins og geðsjúklingur í klukkutíma á dag.  Haukur kom með undir því yfirskini að hann ætlaði nú ekki að setja neitt met heldur bara fylgja mér (í rólegheitum sem sagt).  Annað kom á daginn, hann skrölti á eftir mér í spreng allan tímann þar til ég hristi hann af mér í klettunum mwahahahaha og hann bætti óviljandi sitt eigið met um 4 mínútur bara af því að hanga í mér og endaði í 48:30.  Ég best!!! (og óþolandi litlasystir).  Og kom sjálfri mér verulega á óvart, vissi að ég væri góð en að ég væri svona góð...

Nánari upplýsingar:  14:10 að vörðunni þar sem maður beygir annaðhvort til hægri yfir brúna eða til vinstri í skriðurnar (fórum til vinstri), 37:45 að Steini fyrir neðan klettabeltið.  Meðalpúls 182.  Gleymdi göngustöfunum, veit ekki hvort það kom að sök en ætla að hafa þá með næst.

Bannað að kommentera með athugasemdum eins og "Iss ég fór þetta nú á xxx (styttri tími en ég)"  Hins vegar má gjarnan segja "vá hvað þú ert góð, ég vildi að ég væri eins dugleg og þú".

Þrífarar Baggalúts bjarga deginum

                                 

Kjósið rétt

Mér finnst þið ekki nógu dugleg að kjósa rétt hér til vinstri á síðunni, gjörið svo vel að bæta úr því.

Sigur í höfn!!!

Fyrsta hjólakeppnin mín búin, 12 km sprettur upp Bláfjallaafleggjarann og hver haldiði að hafi rústað kvennaflokknum?!?!?!  Með 2 mínútna forskot á næsta (kven)mann (og þess má til gamans geta að mig vantaði ekki nema ca. 3 mínútur upp á að hafa Hauk stórabróður undir líka mwahahaha tek hann næst).  17. sæti af 21 í heildarkeppninni.  Medalíurnar gleymdust reyndar heima en ég fæ gullið mitt á morgun :)

Úrslitin: http://www.hjolamenn.is//2007-05-03%20blafjoll.mht

Hér er verið að rannsaka úrslitin, allt mjög tæknivætt

P.S. þýðir lítið að ná í mig í gemsa (til að hella yfir mig hamingjuóskum), búin að kæra þjófnað og láta lögguna fá e-ð framleiðslunúmer svo vodafone geti rakið hvar síminn er ef það er kveikt á honum, kannski þeir finni hann svo undir sófa heima hjá mér...

Hver stal símanum mínum?

Hann er allavegana gufaður upp

Halló! Halló! Ég er að hjóla! Ég er að hjóla!

Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið (jú reyndar stíf SA-átt) þegar gaur fyrir aftan mig á hjólaæfingu fór að tilkynna hátt og snjallt að hann væri að hjóla.  Ég var líka að hjóla.  Margir fleiri voru að hjóla og jú vissulega var hann að hjóla en við vissum það alveg.  Jújú við nálguðumst gangandi vegfarendur en þeir sáu okkur vel (og mig á undan) og vissu alveg að hann væri að hjóla og við öll værum að hjóla.

Boðskapurinn í sögunni: Það er svolítið þangað til ég venst því að hjólandi menn séu með bluetooth handfrjálsan búnað í eyranu og svari í símann upp úr þurru.

En annað merkilegt, við vorum í mat hjá tengdamömmu ásamt vinkonu hennar og dóttur vinkonunnar (7-8 ára). Mér og dótturinni finnst hvor önnur mjög skemmtileg og hún gerði sér lítið fyrir og teiknaði handa mér flotta mynd með gullfiskum og kerti og á henni stóð "Til Láru frá Karitas".  Þetta er barasta í fyrsta skipti sem einhver teiknar handa mér mynd og ég var náttúrulega himinlifandi og smellti henni beint upp á ísskáp :)

Fjör í Markarfljóti og fyrsta gaffalstungan

"Þverun straumvatna" var á dagskrá í skólanum á laugardaginn.  Ég hef reyndar hingað til kallað þetta bara að vaða ár, en ætli ég verði ekki bara að þvera straumvötn héðan í frá.  Við fórum og djöfluðumst í Markarfljóti heilan dag og skemmtum okkur hið besta!

Hér eru rassarnir okkar í þurrbúningsbuxunum

Fyrst vorum við bara að dúlla okkur yfir meinlausar kvíslar en færðum okkur svo upp á skaftið.  Við áttum nefnilega bæði að komast að því hvað við gætum

og hvað við gætum alls ekki              

En svo fór ég líka austur í Fljótshlíð á sunnudaginn með Ágústi og tengdapabba og við mældum fyrir skúrnum góða sem á að byggja í sumar

og ég tók "fyrstu gaffalstunguna" að kálgarði.  Hann er reyndar frekar skondinn, u.þ.b. 80 cm í þvermál og inniheldur ca. 20 radísur og 10 kartöflur.  En mjór er mikils vísir... 

Mér eru allir vegir færir

Úr árbók Ferðafélagsins 1962 um Arnarvatnsheiði og nágrenni:

"Það er 20 mínútna skikkanlegur gangur upp skriðuna að Eiríksgnípu og hægt að ganga allt í kringum hana, jafnvel fyrir kvenfólk."

Það er hins vegar spurning hvernig mér gengur með Surtshelli:

"Þar er erfitt að komast niður, en þó fært liprum karlmönnum."

En ég get þó allavegana þvælst um heiðarnar mér til heilsubótar:

"Ef til vill má telja til nytja af heiðunum, að þar una menn vel, og þangað er gott að fara í fríum, og hygg ég, að það sé gott við taugaveiklun og kaupstaðaþreytu."

Lára Nóbelsverðlaunahafi

Mig dreymdi að ég hafði fengið Nóbelsverðlaun.  Í bókmenntum af öllum greinum.  Það var soldið síðan þetta hafði gerst og hafði ekki hlotið neina athygli og í draumnum var ég loksins að átta mig á því að þetta væri nú nokkuð merkilegt og var steinhissa að það sem ég hefði skrifað væri metið til jafns við verk Halldórs Laxness.  Sérstaklega þar sem ég mundi nú ekki eftir að hafa skrifað neitt.  En mér flaug í hug að setja inn á bloggið mitt að ég hefði fengið þessi fínu verðlaun, svo að fólk myndi nú vita af því.  Svo var ég líka komin með svona nóbels-skírteini í veskið og datt í hug að það gæti hjálpað mér að komast yfir landamærin inn í Egyptaland (ekki það að ég viti hvað ég ætlaði að gera þar).

Draumaráðning:  Mig dreymir um að verða rithöfundur með aðsetur í Egyptalandi og þrái viðurkenningu fyrir ritstörf.

Aðrar tillögur?